Amanece o 1º día do congreso. Digo que amanece porque vemos amanecer todos os días. O desfase horario existe. Os problemas derivados do mesmo tamén. A altitude ou sabe Deus o que fainos estar a algúns aplanados. Chegamos ás 9 e media para acreditarnos e xa atopamos unha multitude inmensa. Os "importantes" tiñamos unha mesa especial para coller os materiais. Cando acabamos con todo este proceso fomos a coñecer o centro histótico de Morelia. Esta cidade é patrimonio da humanidade, é unha cidade de tipo colonial con todas as casas de pedra e todas da mesma altura e con soportais. Recordoume un pouco a Caceres aínda que moito máis grande. Visitamos a catedral (como case todas as de estilo colonial) e un museo do chocolate
e o congreso. Cando chegamos diríxomos a un hángar como o mercado de gando de Amio. Desde fóra escoitábase música militar. Era unha banda militar que tocaba o himno nacional mexicano. Toda a mesa presidencial estaba en pé e coa man no peito. Lembranzas de Melilla e de Paco Ibañez. - Constructivismo: Elaboración de hipótesis. Existen uns coñecementos previos que favorecen a escritura
- Histórico cultural: A educación prodúcese coa mediación dos seres humanos. A aprendizaxe provoca desenrolo acumulando fondos culturais para o desenrolo.
- Emancipadora: Siguiendo a Paulo Freire critica a educación bancaria que so busca rendementos. Indicou esta tendencia que ningunha práctica educativa é neutral. Máis aló de ensinar a ler palabras hai que ensinar a ler a realidade.
Falou tamén da integración curricular da lectoescritura. Propón que a lectura é a escritura formen parte de todo ata do xogo.
Para a educación primaria (6-8 anos) propón:
- Lecturas colectivas
- Lectura de libros relacionados con cousas que teñan que ver con el
- Realizar lecturas en voz alta
- Fomentar as bibliotecas de aula
Rematou propugnando compaxinar as experiencias colectivas coas individuais e que lle propiciemos nos nenos e nas nenas a lectoescritura.
Esta conferencia inaugural provocou unha controversia bastante forte entre nós xa que estabamos en bastantes cousas en desacordo con ela. Eu estou en desacordo coas cousas propostas para educación primaria. As lecturas en voz alta só valen para refrendar que o neno ou a nena sabe vocalizar. E os libros, penso, que deben de abrirlles novos camiños e transcender un pouco da súa realidade para levalos a outros mundos soñados, añorados ou buscados.
Ás 4 e media tiñamos unha reunión todos e todas os que tiñamos que presentar ponencias. Déronse varias recomendacións e que comprobásemos que todas as nosas presentacións transfferidas por FTP estaban correctas. Nin unha. A todas lles faltaban cousas. Menos mal que tiñamos plan B e Plan C, e se puideron solventar pero requeriu a nosa presencia toda a tarde.
Cando rematamos xa eran as 7 e media e empezou a Festa Michoacana. Actuaron os Korosidansas do lugar cuns traxes moi bonitos e unhs bailes moi variados. Os que máis se quedaron con todas as mestras eran uns difrazados de demos. Había comida pero como non distinguíamos o que era dedicimos ir a nosa fregoneta e volver ao hotel.
É o momento de que vos conte algo máis sobre esta fregoneta É unha Chrisler con cambio automático que deixanos sacar as chaves cando a ela lle parece ben, non deixa apagar as luces de dentro, enfríalle os pés a Montse, debe querer quedarse con ela a cachos xa que lle enganchou un pendiente e un cinturón. Ten compartimentos secretos onde deixamos escondidas as cousas.
Despois de cear uns burritos no centro comercial que está enfrente do hotel e de comprobar como Jose Carlos segue sen atopar unha comida en México que non pique, retiramonos a dormir
1 comentario:
Saludos. Creo que ha habido una confusión. Cuando propongo la lectura en voz alta no me refiero a que sean los niños los que lean en voz alta, práctica que, yo también critico. Lo que propongo es que los maestros y las maestras les lean a los niños del nivel primario, como lo hacen con los más pequeños. Esta práctica no se acostumbra en este nivel, sin embargo, es muy recomendable. Entre otras cosas, ayuda a “abrirles nuevos caminos y a trascender un poco su realidad para llevarlos a otros mundos soñados, añorados o buscados”. Ruth Sáez Vega, Puerto Rico
Publicar un comentario