hay tribus ocultas cerca del río
esperando que caiga la noche.
Hace falta valor, hace falta valor,
ven a la escuela de calor.
Calor, ía moita calor. Todos eramos xente do norte aínda que ningún de Bilbao. 35 graos no medio de montañas é demasiado calor. Despois de comer con 3 profesores e cos responsables Tic tanto da zona como de Gupúzcoa fomos tomar café a un caserio situado no alto dunha montaña buscando algo de fresco. Nada, máis calor. Queixábamonos todos, aínda que cando nos explicaron que este caserio, reconvertido en restaurante de Turismo rural era da familia de Edurne Pasabán e si ela subira ao Everest, nos podiamos aguantar o calor.
Fuximos buscando o aire acondicionado da furgoneta. E dirixímonos ao Berritzeguneak (Centros de apoyo a la formación e innovación educativa).
Victor Bermejo e José Orenga explicaronnos o funcionamento destes centros. Son como os nosos Cefores dotados da última tecnoloxía. Vimos o funcionamento dunha aula para video-conferencias. Explicáronnos o uso é a utilidade de dous portais de uso das Tic Elkarrekin.org e Elkarrekin.net . No primeiro deles aparece toda a información sobre cursos e actividades a realizar en Euskadi. Dentro destes cursos está uns gratuítos e en castelán sobre clic, Hot Potatoes, Pizarra digital,... en http://www.elkarrekin.org/elk/gela/indexC.html. En Elkarrekin.net aparecen diferentes proxectos que se están a realizar nestes momentos en euskadi. O proxecto sobre os Osiños de peluche existe en castelán en http://www.telar.org/telar/proyectos/ositos/ositos.htm, non operativo nestes momentos. Neste proxecto irmananse clases que intercambian osiños de peluche, ou outro xoguete suave, por correo postal. Logo o osiño envía ao seu lugar de orixe un diario por correo
electrónico, polo menos unha vez á semana, na que describe as súas aventuras, os lugares aos que foi, as cousas que fixo e viu. Este proxecto apunta a motivar a escritura brindando aos nenos un destinatario real. Eles escriben a súa mensaxe como se fosen o osiño visitante. Outro dos proxectos é o Atlas da diversidade.
Volvimos a criticar ás diferentes administracións. A última que tiñan en Euskadi era o envío masivo de impresoras aos centros. Impresoras que ninguén pedirá e que tiñan un coste de mantemento moi elevado.
Ás 5 e media da tarde deixamos Lasarte para ir en dirección a Bilbao. Como o único que medio era de Bilbao era eu, os outros "se rajaron" e quixeron ir directamente ao aeroporto a esperar polo avión que só saíu media hora tarde. As horas de espera pasáronse entre visitas ao Smoking Point, contemplar a Carmen Posadas (¡¡53 anos!!) e falar por teléfono. Despois dun vo de 50 minutos ás 9 e media estabamos en Santiago onde estaba a nosa espera os taxis para vir de volta a A Coruña.
Eskerrik asko Roberto
Eskerrik asko Victor
Eskerrik asko Juanjo
Eskerrik asko guztiak
Eskerrik asko Victor
Eskerrik asko Juanjo
Eskerrik asko guztiak