Lectoescritura en Morelia. Día -1

El 2 de octubre llegamos
Todos pacíficamente
A un mitin en Tlatelolco
Quince mil en contingente.

Año del sesenta y ocho
¡qué pena me da acordarme!
La plaza estaba repleta
Como a las seis de la tarde.

Grupos de obreros llegaron,
El magisterio consciente
Los estudiantes lograron
Un hermoso contingente.

Corrido commemorativo da masacre do 68. Cantado por Soledad Bravo

Todos temos mitos. Todos temos referencias históricas. Un dos meus é o que sucedeu o dous de outubro de 1968 no Tlatelolco. Cando se fala do 68 normalmente se cita o maio francés, a primavera de Praga, a revolución cultural china, pero moi poucas veces se cita a Matanza da praza de Tlatelolco. Oriana Falacci e José Mª García (Si ese José Mª García) contan ao mundo o que está a pasar nesa cidade.

Este primeiro día da nosa estancia en Mexico empezara dun xeito excepcional. Nada máis erguernos enterámonos do alto o fogo de ETA.

Á Praza das 3 Culturas pásalle como a moitos mitos. Cando as ves na realidade decepcionan un pouco. Nin é tan grande nin tan simbólica como esperabas, pero ten un algo que a fai especial. Sentir as pégadas de Cauathemoc, de Malinche, de Cortés mesturados cos estudandes faina especial.

Cando deixamos o Tlatelolco collimos o metro para dirixirnos ata o centro histórico. Grandioso sistema de transporte o metro. Rápido, seguro, eficaz e barato. En México DF custa 2 pesos. Menos de 20 cent. de Euro. Chegamos ao Zócalo centro do centro histórico de MÉxico DF. Praza maxestuosa; por un lado a catedral, por outro o Parlamento. Dentro deste uns maravillosos murais de Diego Rivera contándonos toda a historia de México. Nas rúas dos arredores do Zócalo puidemos disfrutar dun dos máis coloristas e especiados mercadiños que vin nunca. Máis colorista que os de Estambul ou de Túnez. Cuns olores abraiantes. A xente publicitando a toda voz os seus artigos. Había de todo menos un CD de mariachis que se me deu por buscar, ata Jose Carlos atopou un xersei dun equipo mexicano para Indy.

Saímos e fomos para a Zona Rosa. Esta parte nova de DF é calcada a todas as zonas finacieiras e de compras de calquera grande urbe. Preciosos rañaceos de cristal e aceiro, inmensos bulevares e un tráfico aterrador. Comimos nun Vip (como se estivesemos no centro de Ocio de El Puerto). Foi comendo cando nos enteramos de que o Deportivo, por fin, gañara un partido en casa (Grazas Daniel) e saímos en dirección ao hotel para coller o coche e recorrer os máis de 300 km. que nos quedaban para chegar a Morelia. Mentres andabamos polo Paseo de La Reforma sorprendeunos a cantidade de polic¡a que había. ¡¡¡Nos non fixéramos nada!!! Un policia díxonos que era porque estaba reunido el Foro del Agua e se esperaban disturbios nesa zona.

A viaxe foi pesada pero moi divertida, perdímonos unha cantas veces, pagamos varias máis, divertímonos coas mensaxes publicitarias e coa cantidade de xente que nos ía meter dous tiros.

Cando ao final chegamos ao Hotel e despois de rexistrarnos e de ducharnos baixamos a cear, empezamos a actualizar esta bitácora e bebimos o 1º tequila